 |
| Gummo (1997) |
Μην χαλάς την ατμόσφαιρα, είμαστε ανύπαρκτοι μόνο για μία ακόμα νύχτα. Θα τελειώσει γρήγορα και μετά τι; Θες να επιστρέψουμε από τώρα στα ζαλισμένα κρεβάτια μας; Κλείσε το στόμα σου λοιπόν και άσε με να το απολαύσω. Ο αέρας μπλέκεται με τα μαλλιά μου και ο ήχος της ασφάλτου που περνάει από κάτω μας με μεθάει πιο πολύ κι από το φτηνό ουίσκι που πήραμε πριν δύο ώρες. Ναι, έχει μείνει λιγο, κάτω από το κάθισμα το πέταξα. Όλο δικό σου, αρκεί να μην ξαναπείς ότι υπάρχει κάτι έξω από το αμάξι ή τα μπουκάλια μας.
Ωραία. Και τώρα κοίτα απέναντι, βλέπεις τα ζώα που μας ακολουθούν; Σε τρομάζουν, ετσι δεν είναι; Θα μας φτάσουν κάποια στιγμή, να ξέρεις. Μας βλέπουν μόνο όταν είμαστε ανύπαρκτοι, όπως απόψε. Ω, ηρέμησε, είνα μακριά ακομα κι ας νιώθεις τις ανάσες τους στον λαιμό σου. Πιες κι άλλο, το βουήτο της μηχανής θα γίνει γλυκό σε λίγο. Κοίτα τον, δεν είναι χαρούμενος όταν οδηγάει;
Δεν ξέρω ακριβώς, νομίζω ύαινες. Έχει σημασία ε; Ναι, υποθέτω έχεις δίκιο... Με φοβίζουν μερικές φορές, αλλά και πάλι τι θα είμασταν χωρίς αυτά; Είναι λίγο παρήγορο να ξέρεις ότι ακόμη και στην ανυπαρξία σου υπάρχει κάτι εκεί έξω που σε βλέπει, ακόμη κι αν διψάει για πράγματα που δεν χρειάζεται να ξέρεις, όχι ακόμα τουλάχιστον...
Θα μπορούσα να μείνω εδώ για πάντα. Να νιώθω τον αέρα πάνω μου, να βλέπω τα φώτα που περνούν σαν σκυλιά, τις ώρες που νιώθουμε το αίμα μας να κινείται χαϊδεύοντας τις φλέβες μας. Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο... Εντάξει, είπαμε αρκετά για απόψε. Κάθισε πίσω, χαλάρωσε και προσπάθησε να ονειρευτείς. Αργεί ακόμη να ξημερώσει.
Ουτούμνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου