 |
| Gael Garcia Bernal- ''La mala educacion'' (2004) |
Πώς περιπλανιέσαι στις κόκκινες νυχτες;
Πώς μοιράζεσαι το κύμα των μαλλιών σου;
Και κοιμήθηκα στο ιδιο κρεβάτι με σένα.
Και είμαι οσο ρευστός εισαι κι εσύ
και το φύλο που λιώνει πάνω στα σκεπάσματα.
Και καπνίσαμε και καπνίσαμε και ήπιαμε
και ήσουν όμορφη τυλιγμένη με τον φοβισμένο μου ύπνο.
Και ήσουν όσο όμορφη ήμουν κι εγώ
και το 1990 που μας ξύπνησε.
Άνοιγμα, ας μην ήσουν δική μου,
ούτε πριν γεννηθώ και εισαι αληθινή.
Κι ας έζησες και κάπνιζες και κάπνιζες
περιμένοντας το 21 να με πάει να φτιαχτώ
κάπου στην Κόκκινη με χαμόγελο
και οδηγίες και φωνές και γεμάτη γλύκα
στους μπάτσους τα ομορφόπαιδα.
