Ο πόνος των σκυλιών

Τι πόνος κι αυτός των σκυλιών,
που ξεδίψασαν και πλάγιασαν
και μέτρησαν με τα μαχαίρια τους
τις αρτηρίες των μεθυσμένων περιπάτων στο σκοτάδι

Μαργαριτάρια στα σκουλαρίκια τους,
οινόπνευμα στα ρούχα τους
και με όρθιες τις τρίχες ουρλιάζει
αυτός που έκαψαν προχτές
και ακούγεται αίμα στις λιμνούλες του πάρκου.

Δεν τα είδες τα σκυλιά;
Έπιναν κρασί στο όνομά σου χτες
μέσα στο παλιό καπελάδικο
και όταν τους ρώτησαν
σε είπαν ''Άσπιλη''
και μετά μιλούσαν για το παλιό μου σπίτι
και την κάπνα μέσα του.

Και στο ορκίζομαι, αύριο θα πίνουν για μένα,
θα φωνάζουν και θα στήσουν γλέντι
και θα γρυλίζουν φτύνοντας τους υπηρέτες
και θα μου κάνουν δώρα λευκοντυμένα,
ενώ θα ταξιδεύουν με τις βελόνες τους.

Και θα με ζώσουν με τα μάτια τους
όταν εγώ τους πω ''όχι''
και θα με μετρήσουν
και λίγο πριν με θάψουν ζωντανό
θα φύγουν θυμωμένοι
κι εγώ θα μεινω, Ιουδήθ,
να γράφω για τα σύννεφα που πυκνώνουν

Και θα ξεχάσω τα σκυλιά
μέχρι να κοιμηθώ
και να σε ξυπνήσω
με τα ουρλιαχτά μου,
αύριο το πρωί με την βροχή.


Ουτουμνο